Huis (8+)
-
Thu 22 Aug14:00Past event 14:30Past event 15:00Past event 15:30Past event 18:00Past event 18:30Past event 19:00Past event
-
Fri 23 Aug14:00Past event 14:30Past event 15:00Past event 15:30Past event 18:00Past event 18:30Past event 19:00Past event
-
Sat 24 Aug14:00Past event 14:30Past event 15:00Past event 15:30Past event 18:00Past event 18:30Past event 19:00Past event
-
Sun 25 Aug11:00Past event 11:30Past event 12:00Past event 14:00Past event 14:30Past event 15:00Past event 15:30Past event
Program
Ik weet dat je slaapt.
Vanmorgen was het bus uitzwaaien, toen de kortste weg naar bed.
Dat dacht ik al toen ik je zag zwaaien.
Ik zat met mijn neus plat op de ruit van de bus.
Ik zwaaide naar je, jij zwaaide heel gewoon terug.
En toch zag ik het.
Dat zwaaien was alles voor vandaag.
(uit Huis, tekst door Laura Broekhuysen)
Huis is zeldzaam kostbaar theater dat je omhult als een tere cocon. Je mag wegzakken in de (visuele en verbale) schoonheid van een somber hoofd. Het is theater als pauze van het leven. Het is als vertoeven in een stil, donker huis waar je hoofd helder van oplicht. Wauw. ★★★★
Credits
concept Inne Goris installatie Stef Stessel, Koen Broos tekst Laura Broekhuysen compositie Wouter Snoei muzikale leiding Romain Bischoff stem dochter (opname) Ella Voet stem moeder (opname) Lotte Heijtenis realisatie decor hetpaleis & De Brug technische coördinatie Nic Roseeuw, Erik Moonen techniek Pino Etz, Diederik Suykens productieleiding Liesbet Termont productie LOD muziektheater & hetpaleis coproductie Silbersee
DE PERS OVER HUIS
“Schrijfster Laura Broekhuysen creëerde bijzonder suggestieve, poëtische beelden die steeds een glimp prijsgeven van een bikkelharde realiteit. Een zin als “Mama, de zee zit vast, ik kan hem niet tot bij jou dragen” is weergaloos mooi.” – Maarten Luyten op Cutting Edge
“’Huis’ is een subtiele hakbijl. En een emotionele rollercoaster met een rem op.(…) Heel indrukwekkend, op de scène staat een huis, en ik mag daar in.” – Chantal Pattyn (Klara) op Pompidou
“Na het verhaal fluisterden we na, zij en ik, in de kamer met het zachte tapijt waar we het liefste zaten. Ik stond ervan versteld hoeveel ze onthouden had, hoeveel ze begrepen had van een verhaal dat ging over de moeilijkheid van mama-zijn als je tegelijk door een depressie waadt; en van kind-zijn van een moeder die enkel slaapt en een vader die misschien ooit terugkeert. Toch was het verhaal nooit triest. Het ging over wensen en dromen en kietelen, heel erg op kindermaat en tegelijk ook voor volwassenen mooi.(…) Huis was poëzie met een rauw randje. Bij het buitenkomen deed het licht bijna pijn aan onze ogen. Het was weer even wennen, die echte wereld.” - With Love By Eva