Een selfie met Franz Liszt

Een snelle bio: Tony Siqi Yun is 23, werd geboren in de Canadese stad Toronto en studeert aan het beroemde Juilliard in New York. Hij reist al enkele jaren de wereld rond als solist met een concertcarrière om u tegen te zeggen. Een jonge twintiger met een mooie verzameling pianoprijzen én… een actief Instagramprofiel. Of u nu op sociale media zit of niet: een bezoekje aan Tony’s account is echt de moeite. (Ik volg hem al een tijdje, dus ik mag Tony zeggen.) 

Deze dichter van het klavier, een intergalactisch talent met een ongelofelijke variatie in zijn werk, toont diezelfde poëzie in de beelden die hij deelt over zijn leven als jonge pianist. Het is – en ik geef het graag toe – een van mijn hobby’s: eindeloos laveren door de feeds en stories van internationale muzikanten. Ze geven een inkijk in hun leven achter de schermen, en wat voor een leven is dat! In het geval van Tony is het scrollen op zijn profiel zowel leerrijk als entertainend. Tony zit bij de kapper in New York. Tony drinkt een koffie in Stockholm. Tony repeteert Schumann, Rachmaninov of Ravel. Tony wordt geïnterviewd. Tony studeert af. Tony leest in de auto. Tony maakt zijn debuut in Carnegie Hall. 

Wat voor sommigen banale informatie lijkt – wij hoeven toch niet te weten wanneer die mens z’n koffie drinkt? –, is voor mij waardevol. De mens achter de muziek. De pianist onderweg van concert naar concert, zelf z’n ogen wijd opentrekkend naar al wat op zijn pad komt. De atypische en zo boeiende wereld van een concertant fascineert. Het is een cadeau om daar mee in te kunnen kijken. Het brengt de soms onbereikbare sterren dichter bij ons. Ik fantaseer er weleens over hoe het zou zijn mochten klassieke componisten vandaag een Instagramaccount onderhouden. Zou Clara Schumann dan laten weten dat ze een nieuwe sonate af had? Deelde Rossini dan een foto van zijn avondeten (ongetwijfeld een tournedos)? Ik weet een ding zeker: ik zou een trouwe volger zijn. Eindeloos scrollend door de alledaagse verhalen van mijn helden.

Als advocaat van de duivel zou je kunnen zeggen: “Ja, maar muziek moet kunnen spreken zonder achter-de-schermenbeelden, zonder teasers en zonder online reflectie.” En dat klopt! Maak u geen zorgen, advocaat: dat zal vanavond ook gebeuren, en zeker met de selectie die voor dit concert gemaakt werd. Daar heeft u geen gsm, geen Instagramprofiel of niks voor nodig. Uw oren, voornamelijk. 

Dankzij de vele filmpjes op Tony’s profiel kon ik zien hoe verfijnd hij speelt. Hoe hij audiovisueel prikkelt en zijn publiek bekoort. De selectie van vanavond – Brahms, Beethoven, Busoni en Schumann – is er eentje van hemzelf, zijn persoonlijke favorieten. Dat hij daar nog eens het wonderschone ‘Isoldes Liebestod’ aan toevoegt, uit ‘Tristan und Isolde’ en in een bewerking van Franz Liszt, maakt mijn nieuwsgierigheid en enthousiasme voor dit concert extra groot. 

Benieuwd welk kiekje uit de backstage hij vanavond deelt! Ik klik mijn app alvast open.