Opera als voedsel voor lichaam en geest
Vox Luminis en Lionel Meunier steken met hun ‘Rappresentatione di Anima e di Corpo’ de allereerste opera in een 21ste-eeuws jasje. Kunstenares Emilie Lauwers ontfermt zich over scenografie en video en speelt zo een sleutelrol.
Als Emilie Lauwers, eerder te gast in De Bijloke met de expo ‘Verdwijntijd’, iets doet, doet ze het grondig.
Samen met cinematograaf Mario Costa maakte ze de video voor ‘Rappresentatione di Anima e di Corpo’. Die bestaat uit vier lagen: videobeelden die de tijd weergeven, modellen die de vergankelijkheid en de schoonheid daarvan belichamen, stillevens die het vluchtige proberen te bewaren. De vierde laag laten we hieronder graag in al haar ambachtelijkheid schitteren: zelfgemaakte boeken, die elk staan voor één aspect van het leven.
In het allegorische muziekdrama uit 1600 vragen Anima en Corpo (Lichaam en Ziel) zich af wat ze met het menselijke leven aan moeten. Verschillende bezoekers komen langs, bespreken elk een ander onderwerp en proberen hen te verleiden. Lichaam en Ziel weerstaan en verdienen zo een plek in de hemel. Alleen: in het videowerk is de hemel een plek op aarde en is het juist zaak om het leven ten volle te beleven, met al zijn mooie en lelijke kanten.
“Elk boek belicht één aspect: boek van intellect, boek van plezier, boek van oorlog...”, legt Emilie Lauwers uit. “Ik joeg de onderwerpen van de opera door een zoekmachine en probeerde de veelheid aan verwarrend beeldmateriaal te categoriseren en te documenteren. Zoals ik dat deed als kind op een regenachtige dag: prentjes uitknippen en ordenen in een plakboek, om de illusie van grip op het leven te krijgen.”
“Door het internet af te drukken op verschillende soorten papier, te knippen en vouwen, na te tekenen, over te schrijven en vast te kleven, te binden in stukken kaft van oude partituren, ontstaat een nieuwe ‘matrix’, een zelf ineengebokste bijbel van wat het leven vandaag zou kunnen betekenen. Er ontstaat een gelaagde realiteit waarin het moralistische van de originele opera stilaan verdwijnt: er is geen sprake meer van goed of slecht, juist of fout. Alles mag er zijn.”
In een wereld waarin artificiële intelligentie, het digitale en het ongrijpbare steeds meer heersen, creëerde Lauwers zo een ode aan de tastbaarheid, de ambachtelijkheid, de imperfectie van het handgemaakte. Of nog: een lofzang op de ziel van de dingen.
