In de vitrinekast: een storm in een glas water
Sofie Vanden Eynde, Gangmaker Welzijn
Mijn volgende object is een glas water. En dat heeft alles te maken met mijn lessen fysica in de middelbare school. Ik was ongelooflijk gefascineerd door het transformatieproces van water. Water dat verwarmd wordt, verandert in damp, stijgt op en gaat vliegen. De atomen krijgen het heet, beginnen sneller te wegen, botsen tegen elkaar en van de weeromstuit springen ze uit het glas water (als ik het even plastisch mag omschrijven). In de vorm van damp. Beweging leidt dus tot transformatie. En dit beeld draag ik altijd met mij mee. Soms word ik overweldigd door negativiteit of lijd ik aan vastzittende gedachten. Denken aan dat glas water helpt me dan. Die inerte gedachten moeten gewoon in beweging gezet worden zodat ze van gedaante kunnen veranderen en kunnen gaan vliegen. Luisteren naar muziek, een mooi kunstwerk aanschouwen, een ontroerende tekst lezen zijn allemaal activiteiten die mijn hersendeeltjes een spreekwoordelijke schop onder hun achterste kunnen geven. Het begint dan weer te wriemelen in mijn hoofd, mijn gedachten krijgen vleugels, de negativiteit verdwijnt en ik wandel weer blijgemutst door het leven.
Vaak denk ik dat dit het doel is van een concert spelen. Ervoor zorgen dat de hersendeeltjes van de luisteraars zachtjes beginnen te wiegen. Of uitbundig beginnen te dansen. Zo komen de geesten in beweging en maken ze ruimte voor nieuwe ideeën, inzichten en invalshoeken.
Voor mij als toehoorder of toeschouwer zijn die bewegende hersendeeltjes zelfs een maatstaf geworden. Het interesseert me niet zozeer of ik een concert, voor- of tentoonstelling als goed of niet zo goed ervaar. Maar ik wil wel dat ik en mijn hoofd in beweging worden gezet. Hoe miniem ook. Want via die beweging reiken muziek en kunst mij nieuwe manieren aan om naar de wereld en het leven te kijken en met de waan van alledag om te gaan.
Sofie Vanden Eynde, Gangmaker Welzijn
