Julian Lage

De bekroonde gitarist Julian Lage wordt alom geprezen als een van de meest productieve gitaristen van zijn generatie. De musicus uit New York kan bogen op een lange staat van dienst als veelgevraagd sideman bij uiteenlopende artiesten als Gary Burton, Taylor Eigsti, John Zorn, Nels Cline, Chris Eldridge, Eric Harland en Fred Hersch, om er maar een paar te noemen. Net zo belangrijk is zijn reputatie als solist en bandleider. Hij is even bedreven in jazz, klassiek, pop en showtunes, en heeft meer dan een decennium doorgebracht met het doorzoeken van de ontelbare stammen van de Amerikaanse muziekgeschiedenis via een onberispelijke techniek en een gave om vrijelijk te associëren tussen stijlen, tempo's, toonsoorten en texturen die bijdraagt aan zijn grenzeloze improvisatiegeest. Sounding Point, zijn debuutalbum voor Emarcy uit 2009, met Bela Fleck en Chris Thile als sidemen, werd genomineerd voor een Grammy Award voor Best Contemporary Jazz Album. Voor Room, zijn Mack Avenue debuut in 2014, nam hij op als duo met Cline, wat de diepte van hun respect en kameraadschap onthulde. Het bleek zo'n succes dat Lage zich bij Cline's groep voegde voor de mijlpaal Lovers in 2016, hetzelfde jaar dat zijn eigen Arclight uitkwam. Daarop bespeelde Lage een Telecaster - een gitaar die normaal gesproken niet met jazz wordt geassocieerd - in een programma van moderne originals en pre-bop covers met bassist Scott Colley en drummer Kenny Wollesen. Hij bracht de groep weer samen voor het bejubelde Modern Lore uit 2018, hetzelfde jaar dat hij met Cline's kwartet werkte voor het Grammy-genomineerde Currents, Constellations.

Lage was een wonderkind - hij bespeelde zijn instrument toen hij vijf was en trad een jaar later op in het openbaar. Kort daarna begon Lage te spelen met gerenommeerde artiesten als Carlos Santana (toen hij nog maar acht jaar oud was!), Pat Metheny, Kenny Werner, Toots Thielemans, Martin Taylor en David Grisman, onder wie Lage het onderwerp was van de Academy Award-genomineerde documentairefilm Jules at Eight uit 1996. Naast haar optredens nam Lage ook op als duo met Grisman (het in 1999 uitgebrachte Dawg Duos) en leverde ze een mooie cover van "In a Sentimental Mood" met Martin Taylor en David Grisman voor de compilatie Acoustic Disc uit 2000: 100% Handmade Music, Vol. 5. Lage trad ook op tijdens talloze jazzconcerten/festivals en trad op tijdens de 2000 Grammy Awards.

In 2009 bracht Lage zijn debuutalbum Sounding Point uit op Emarcy. Het album werd alom geprezen als de komst van een nieuwe en gezaghebbende stem op het instrument. In 2011 volgde het conceptalbum Gladwell. Hij leidde een kwintet met bassist Jorge Roeder, tenorsaxofonist Dan Blake, cellist Aristides Rivas en drummer/percussionist Tupac Mantilla. De gitarist wisselde van label voor Free Flying uit 2013. Het werd uitgebracht op Palmetto Records en opgenomen in duet met pianist Fred Hersch.

Het duo-format beviel Lage blijkbaar goed, hoewel de focus een beetje verschoof. In 2014 bracht hij twee van zulke albums uit. De eerste was Avalon met gitarist Chris Eldridge. Het album werd geproduceerd door Kenneth Pattengale van de Milk Carton Kids en bevatte bluegrass, folk, jazz en klassieke popstandards; het duo noemde het een "liefdesbrief aan de akoestische gitaar". Lage's tweede album uit 2014, Room, met collega jazzgitarist Nels Cline, verscheen op Mack Avenue. Het richtte zich op een scala aan materiaal, van ingewikkeld gecomponeerde en complexe werken tot vrije en spontane improvisaties.

In 2016 bracht Lage het trioalbum Arclight uit met bassist Scott Colley en drummer Kenny Wollesen. Het album werd geproduceerd door de Grammy-winnende gitarist/songwriter Jesse Harris (Norah Jones, Madeleine Peyroux) en bevatte de single "Nocturne". Later dat jaar volgde de vijf nummers tellende EP Live in Los Angeles, met concertversies van nummers van Arclight. Begin 2017 herenigde Lage zich met Chris Eldridge voor Mount Royal, een tweede serie akoestische gitaarduetten. Later dat jaar vormde hij een duo met Gyan Riley voor Midsummer Moons, een duettenalbum met tien John Zorn-composities. Het jaar daarop stelde Lage zijn trio weer samen met Colley en Wollesen voor Modern Lore. Deze set, geproduceerd door Harris, draaide het script van Arclight om. Waar de vorige set - zijn eerste elektrische gitaartrio - liet zien dat de artiest geïnspireerd was door de freewheelende pre-bop jazz, verwerkte deze laatste opname de ritmische gevoeligheid en de persoonlijkheid van de vroege rock & roll in een improvisatorische setting.

Na tournees met zijn eigen groepen en die van Cline vormde Lage een nieuw trio met bassist Jorge Roeder en drummer Dave King (Bad Plus) voor zijn derde Mack Avenue-album Love Hurts. Terwijl Arclight de pre-bop en country swing tijdperken verkende en Modern Lore de first wave rock & roll onderzocht, zocht de gitarist in Love Hurts in verschillende genres in de muziek van eind jaren '60 en begin tot midden jaren '70 voor een reeks covers - waaronder nummers van Roy Orbison, Ornette Coleman, Jimmy Giuffre en Peter Ivers - in een jazzfusion van eigen ontwerp. Het werd uitgebracht in februari 2019.