Toverformule
Een column van Waldo Geuns
Je hebt van die ontmoetingen die je voor altijd bijblijven. Zo’n gevoel van “op de juiste plek, op het juiste moment”. Voor mij was dat tijdens een ontmoeting met componist-dirigent Eric Whitacre. Ik ken weinig mensen wier passie voor muziek zo aanstekelijk werkt. Dat zijn muziek ook nog eens adembenemend mooi is, is handig meegenomen. Wanneer ik zijn muziek in een concertprogramma zie staan, voel ik telkens mijn passie voor muziek opnieuw aanwakkeren. Laat staan als zijn muziek in een kerstprogramma prijkt. Dat wil ik niet missen!
Er is vooral één moment uit ons gesprek dat ik me in het bijzonder herinner. Zo vertelde hij me hoe hij zijn muziek schrijft en dat hij daarbij zoekt naar een golden brick. Volgens hem kan zo’n bouwsteen een heel simpele samenklank zijn die het gehele DNA van een compositie bevat. Denk maar aan de eerste vier noten van Beethovens ‘Vijfde symfonie’: ze bevatten alle emoties en ideeën van de hele symfonie. Een golden brick grijpt je meteen bij je nekvel, geeft je rillingen en nestelt een melodie in je hoofd die weken kan blijven plakken. Een beetje zoals bij kerstmuziek, niet?
Kersthits à la ‘White Christmas’ van Bing Crosby of ‘All I Want for Christmas Is You’ van Mariah Carey kunnen eveneens onder je huid kruipen. Specialisten die analyseren hoe dat komt, spreken hier over een soort ‘kerstakkoord’, dat deze liedjes op magische wijze versterkt met een kerstachtige kracht. Voor de liefhebbers: dat is in technische termen het half-verminderd septiemakkoord, m7b5.
Oké, de golden brick van Whitacre is van een ander kaliber en misschien wat moeilijk te vergelijken. Maar die kersthits slagen er toch in om ons te conditioneren met hun ‘toverformule’. We raken er onmiddellijk door in kerststemming.
Ik ben ervan overtuigd dat The Sixteen meer dan één ‘golden brick’ zullen laten horen met hun kerst-speellijst van eeuwenoude traditionals, hemelse polyfonie en koorklassiekers uit alle tijden. Soms heb je van die programma’s die een soort toverformule lijken te omvatten. Ik ben er zeker van dat dit programma er zo eentje is waarbij de muziek nog langer blijft ‘plakken’ dan de doorsnee kersthit. We zijn tegenwoordig misschien niet meer de reguliere kerkgangers van vroeger. Maar de sfeer van mysterie en verwondering is iets van alle tijden. Verwonder je er dan ook niet over wanneer je in volle zomer nog steeds neuriënd terugdenkt aan dit programma.
Waldo Geuns is gepassioneerd door het verhaal achter de muziek. Als pianist, musicoloog en filosoof is hij regelmatig te gast op podia in binnen- en buitenland. Daarnaast schrijft hij voor cultuurmagazines en is hij docent muziekgeschiedenis en filosofie aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel. Hij schreef zijn column bij dit concert op vraag van Muziekcentrum De Bijloke
